Hiç

+ Hayat soğudu.

- Hava soğudu mu dedin?

+ Hayır, soğuyan hayat.

- Yaraların mı sızlıyor?

+ Yaralarım, evet.

- Dayanılır gibi değil, öyle mi?

+ Evet, aynen.

- Zavallı insan.

+ Bunun insanlıkla ne alakası var?

- Peki neyle ilgisi var?

+ Yaralarımla. Yalnızca o kapanmak bilmeyen, gövdemi kemiren yaralarımla.

O günlerde sürekli izleniyordum.

Bıktım.

Bende beni izleyenleri izlemeye başladım.

Böylece onlarla aramda bir eşitlik doğdu.

Onlar da, bende

hem izleyen, hem izlenen olduk.

 

O senden ne istiyorsa, sende ondan onu isteyeceksin. Sen ondan ne istiyorsan, o da senden onu isteyecek. O ve Sen. Sen ve Hiç. Kocaman bir Hiç..

Bana mutluluğu aradığını, mutluluğun peşinde olduğunu, mutluluktan başka bir şey düşünmediğini söylemiş olsaydı, bende yalan söyleyip umut vermezdim ona.

Böylece o, düş kırıklığına uğramaz; bende, aylar sonra pek fazla pişmanlık duymuyor olsam da, bu satırları yazıyor olmazdım.

http://twitter.com/Optimistkalem